Michael Witjes stuurde mij een email met de mededeling dat hij maar weinig foto’s had om in te sturen en dan voornamelijk van hem zelf met kill 🙂 Hij vond dat toch wel heel erg egocentrisch zoals hij dat noemde. Hij wilde wel een verslag schrijven, weliswaar in de ik vorm, maar het geeft in ieder geval zijn beeld goed weer van de EBHC in Oberwiesenthal. Bedankt Michael, het is een fantastisch verslag geworden!
Verslag EBHC 2018 door Michael Witjes:
Wow, wat een evenement! Maar liefst 138 schutters uit Nederland reisden af om in bergachtig landschap hun kunsten te laten zien op de EBHC 2018 in Oberwiesenthal. Het was niet alleen in Duitsland, maar er werd ook in Tsjechië geschoten. Ik kan natuurlijk alleen voor mijzelf spreken en ik schrijf dit ook vanuit mijn eigen perspectief, maar wat een fantastische ervaring is het toch elke keer weer.
Samen met mijn vrienden Jaap Bolt en Stefan Tim zijn we op zaterdag vertrokken en kwamen we voor de boogcontrole aan in Oberwiesenthal met oranje shirtjes, die ik die week nog even had opgehaald bij de bond. Omdat ik naar de boogcontrole moest waren Michiel van Beek en Marjolijn zo lief om de verdere distributie te doen, want al gauw kom je iedereen tegen en dan heb je ook al snel je eerste drankje in de hand.
In de historische klasse (waar Stefan, Jaap en ik schieten) kijkt iedereen toch altijd op van de bogen waar mijn vrienden mee schieten. Ik sta daar met mijn gekochte Vögele Osage recurve, maar zij hebben, zoals de Duitsers zeggen, Unikaten. En dat zijn ze ook. Stefan met zijn zelfgemaakte South Indian boog, die hij samen met de Jaap Koppedraayer heeft mogen bouwen en Jaap natuurlijk met zijn goudenregen boog. Ooit krijg ik er ook een van ze, maar ik moet blijkbaar geduld hebben.
Op de eerste dag mochten we beginnen met de dubbele hunter. Iets wat ik voor het eerst heb geschoten in Confolens en wat me redelijk ligt. Ligt het me nog steeds redelijk? Ja, ik kwam niet ontevreden het veld uit. Nog trotser was ik toen ik hoorde dat Stefan 274 punten had geschoten! 8ste van de dag!
Dinsdag rustdag. Dat is wennen na slechts 1 dag geschoten te hebben. Uitslapen, wat boogstaven gekocht bij Vögele en een realitycheck gekregen. Was het wel zo mooi in Oberwiesenthal? Stonden de doelen op maandag niet te dichtbij? Was het niet jammer dat er 2 zwarte panters stonden bij het ertsgebergte? Konrad Vögele had een punt. Er had meer ingezeten maandag, het parcours had uitdagender gekund. In de avond zijn we gaan eten met Doris Munter die aan het eind van de week de 2e plaats heeft behaald bij de dames in de historische klasse.
Woendag hunter! Yep, mijn ding! Geen drie pijlen, maar eentje, go for it! Eerste mis, daarna 11 doelen achter elkaar raak. Het ging lekker, misschien ook omdat ik vandaag weer met een van mijn helden mocht schieten, te weten Hauke Deuter, goede vriend van onze Nederlands Kampioen Eduard Nuijts. Op een gegeven moment zat de mineur erin bij de anderen en het leek me goed om een weddenschap af te sluiten; bij een mooi schot dat uitmondde in een kill, zouden ze een biertje krijgen. Volgende schot.. allemaal vital. Oef, dat had me een hoop drank gekost. Aan het einde toch nog 3 biertjes moeten betalen, 1 terug gekregen, vrienden gemaakt en 260 punten geschoten, maar nog belangrijker een leuke gezellige dag gehad en het parcours was mooi met veel hoogteverschillen, gewoon weer Duitse afstanden. Niks max, maar zeker ook niet alleen maar 35 meter wat ik helaas in Nederland vaak tegenkom. Goed gebruik gemaakt van het terrein met veel licht en donker, ganzen bij het water en niet in het bos. Een mooie dag dus.
Omdat ik zo goed geschoten had mocht ik verhuizen naar groep 1, ik stond namelijk 4e in het klassement. Jaap en Stefan hadden niet hun dag en de andere Nederlanders hadden ook wat minder punten. De dag met 3 pijlen, niet mijn ding. Gaan we aan werken. Weer een dag vergezeld van helden zoals Ewald Kuhne, Frank Riedler en mijn vriend Martin Twesar die mij nog heeft uitgelachen in Saalbach (EBHC2016) toen ik op 2200 meter in de sneeuw in mijn hemdje stond. Wist ik veel, als laaglander die nog nooit in de bergen was geweest. Wat een ervaring, groep 1. Niet zo gezellig. Wat is hier aan de hand? Omdat ik nogal druk ben en ook van gezelligheid hou, heb ik het beste ervan gemaakt. 400 punten, met toch 4 nullen. Zal wel wat dalen op de ranglijst.
Dat klopte, ik begon de laatste dag als 6de in groep 1. We waren bijna met dezelfde groep als gisteren met één wissel Uwe was vervangen door Marco. En Martin moest 60 punten goed maken op Lutz. Een onmogelijke zaak zou je denken. De spanning was om te snijden. Nog even een weddenschap gemaakt met Erich Martini die zich opwierp als mijn vader. “Ans ende der Krieg werden die Toten gezehlt”, dus daar heb ik met hem maar even een weddenschap van gemaakt. Wat neerkomt op “wie aan het einde het hoogste staat , krijgt een glas bier”. De hele dag bijna niet gelachen, bijna geen woorden uitgewisseld. Dit is zwaar zeg. Aan het einde was ik totaal kapot van de mindgames en moest eerst even in het bos tot mezelf komen. Jaap en Stefan hebben gelukkig de buschauffeuse zo ver gekregen dat zij wilde wachten. Aangekomen bij de bus is het toch super dat je zulke vrienden hebt en ze gelijk begrijpen wat er aan de hand is. Wat een bijzondere en mooie ervaring is dit toch!
Een hele week met vrienden lol hebben, 4 dagen mogen schieten in een bijzonder mooi landschap. Zeg het maar, wat wil je nog meer? Een zevende plaats is leuk maar de herinnering en de kameraadschap onder de schutters van de Historische Klasse zal ik langer bij me meedragen als ook de vriendschap met Jaap en Steef!
—————————————————————————————————————–
Korte impressie video EBHC 2018 van Henk Deuling:
Bedankt Henk!
