Verslag is gemaakt door Ger van den Brink. Foto: Arjan Hans.
De broederschap van de boog is een klein clubje boogschutters die domicilie heeft op camping De Hoogte in Eesveen.
Inmiddels zijn er ook zusters toegetreden tot de orde der broederschap maar ik heb niet het idee dat ze de naam gaan veranderen in de beroepsorganisatie van de boog.
Ondanks dat de naam doet vermoeden dat dit een geestelijk clubje is, is de waarheid dat het een geestig clubje is.
Het feit dat ze een extreme 3D wedstrijd organiseren, waarbij de doelen minstens twee keer zo ver worden weggezet, is best geestig te noemen.
Dat is ook de opzet want het mag niet te makkelijk zijn, extreem betekent niet voor niets uitzonderlijk.
Het is natuurlijk leuk om uitdagende afstanden te schieten want dat doe je niet vaak en het feit dat je daarbij dwars door bosschages moet schieten doet daar niets aan af.
En verder is het ook niet verwonderlijk dat er bomen in een bos staan.
Camping De Hoogte is een uitzonderlijk mooie camping met veel ruimte en respect voor de natuur en het is bijzonder om deze omgeving als boogschiet terrein te mogen gebruiken.
De jongens en meisjes van de broederschap zijn daar blij mee en zo ook de gastschutters.
Bij aankomst ontmoet ik collega schutters die ik alweer veel te lang niet gezien of gesproken heb en dat is heel tof.
We gaan ons eerst maar even aanmelden en een baan uitzoeken.
Intussen is er gratis koffie, thee, fris, en een keur aan extra energie in de vorm van marsen, snickers, nutsen, gevulde koeken en wat ik zelf plakbekkoeken noem.
Er is even tijd om nog wat te praten met deze en gene en dan geeft Klaske na een korte uitleg het startsein.
Zoals eerder aangegeven staan de doelen ver weg en in de meeste gevallen nog verder.
Het aanwezige bos helpt daarbij ook niet mee om een ongestoord schot te krijgen.
Maar het is geweldig leuk om deze uitdagende doelen te schieten.
In sommige gevallen zijn de dieren erg natuurlijk weggezet en moeten we ons best doen om te zien waar we op moeten schieten.
En in de gevallen dat het dier duidelijk te zien is, staat het een takkeneind weg.
Na de middagronde, waarbij je al blij bent als je iets geraakt hebt, staat er een uitgebreid stamppot buffet klaar.
Het ruikt lekker maar ik beheers me en schep niet te veel op.
De stamppot en het vlees is erg smakelijk en ik moet me bedapperen om niet nog een keer op te scheppen, ik wil het tweede deel van de wedstrijd niet inrollen.
Dat tweede deel schieten we in het donker.|
Om van doel naar doel te lopen is het parcours voorzien van glowsticks en het is jammer dat zaklantaarns veelvuldig gebruikt worden want dat gaat toch ten koste van het feeërieke effect van het uitgezette parcours.
Ik meen me te herinneren dat de vorige extreem, in tegenstelling tot deze keer, uitgezet werd met veel verschillende kleuren glowsticks maar ik kan me vergissen.
In het donker je pijl op de pees frutselen is behelpen, het schieten gaat nog, maar wat raken is lastiger.
Je hebt geen idee waar de pijl heen vliegt want je ziet niet waar ze terecht komen en corrigeren is daardoor niet mogelijk.
Het valt op dat er toch heel nette groepjes geschoten worden ook al zitten de pijlen niet in het doel.
Degenen die hun pijlen voorzien hebben van lichtgevende nokjes hebben het voordeel dat te zien is waar de pijlen terecht komen en ook de recurve schutters hebben ietsjes voordeel omdat ze over de punt kunnen kijken.
Voor een houtschutter is dat geen optie en het instinctieve gevoel in het donker is toch anders.
De dieren staan nu wel ongeveer 2 meter dichterbij maar dat helpt niet om een goede score te krijgen.
Het uiteindelijke puntentotaal valt zoals verwacht ook wat tegen maar dat doet niets af aan de geweldig leuke ronde.
Broeders en zusters, heel erg bedankt voor de goede zorgen en de uitdagende ronde.
——————————————————————————————————
